سازندگان عینک از "عدسی‌های آنتی‌رفلکس" استفاده می‌کنند زیرا کاهش انعکاس باعث می‌شود آن‌ها دید بهتری داشته باشند، و درخشندگی کمتری را به وجود می‌آورند، که این امر به خصوص در هنگام رانندگی در شب یا کار در جلوی مانیتور کامپیوتر قابل توجه است. کاهش درخشندگی به این معنی است که فرد استفاده کننده از عینک احساس خستگی کمتری در چشمان خود، به خصوص در پایان روز دارد. در صورتی که نور بیشتری از عدسی‌ها عبور کند، مغایرت و در نتیجه هوش دیداری افزایش می‌یابد. عدسی‌های آنتی‌رفلکس التهاب چشمی نباید با لنزهای پلاریزه که درخشندگی قابل رؤیت بازتاب نور خورشید از سطوحی مانند ماسه، آب و جاده‌ها را (بوسیله جذب) کاهش می‌دهند، اشتباه گرفته شوند. عبارت «آنتی‌رفلکس» به به انعکاس از سطح خود لنز مربوط می‌شود، نه منبع نوری که به عدسی‌ها رسیده است.
بسیاری از لنزهای آنتی‌رفلکس دارای روکش اضافی‌ای نیز هستند که آب و چربی را دفع می‌کند، و تمیز نگه داشتن آن‌ها را آسان‌تر می‌سازد. روکش‌های آنتی‌رفلکس به‌طور خاص در عدسی‌های دارای شاخصه بالا قرار می‌گیرند. چرا که این عدسی‌ها نور بیشتری را بدون روکش بازتاب می‌کنند تا عدسی‌های دارای شاخصه کم (نتیجه معادلات Fresnel). به‌طور کلی روکش کردن لنزهای دارای شاخصه بالا آسان‌تر و ارزان‌تر است.
منبع : ویکی پدیا
برای ثبت دیدگاه وارد حساب کاربری خود شوید
